
به مجامع بین المللی و بالخصوص آقای بان
کیمون و آقای احمد شهید
در بامداد ۱۴ دیماه بعد از نماز صبح متوجه
حضور تعداد بی شماری از نیروهای مسلح پلیس شدم که دورتا دور محل زندگی مان را محاصره
کرده بودند، از سر و صدای آنها همسرم از خواب بیدار شد و بیرون آمد تا ببیند چه خبر
است، به محض اینکه او را دیدند دستگیرش کردند، هر چقدر سوال کردیم جرمش چیست و چرا
دستگیر شده جوابی ندادند و گفتند فقط چند تا سوال از او می پرسیم و فردا آزادش می کنیم.
فرزندان کوچکم با دیدن این صحنه ها از ترس
تا یک هفته خواب و خوراک بر آنها حرام شد و در تب می سوختند، و بعد از گذشت یک ماه
هنوز هیچ خبری از سلامتی یا محل نگهداری آنها نداریم.
با اینکه آن روز نزدیک سه ساعت تمام منازل
موجود در حیاط را گشتند و حتی لانه ی پرندگان و طویله ی گوسفندان، باغ و باغچه هایمان
را زیر و رو کردند ولی چیزی بدست نیاوردند.
پیگیری هایی استانی هیچ نتیجه ای نداد و
در حیرت بودیم که جرم این بی گناهان چیست تا اینکه سردار رحیمی در مصاحبه ای تلویزیونی
آنها را عامل ۹۰ درصد ناامنی های منطقه اعلام کرد که بخاطر ۴۰۰ هزار تومان این همه
جنایت انجام داده اند!!! حیرتمان دو چندان شد.
همسرم مغازه دار و فروشنده ی لوازم خانگیست
و در تمام این مدت در مغازه اش که در کنار جاده ی بین المللی و پر رفت و آمد ترین قسمت
منطقه است حضور داشته. و دیگر اینکه از نظر مالی به فضل خدا در وضعیت مناسبی بوده واین
مطلب که بخاطر ۴۰۰ هزار دست به چنین کارهایی بزند اصلا با عقل جور در نمی آید و همینطور
تناقضاتی که در گفته های مسولیین به چشم میخورد، نشان می دهد این سخنان با واقعیت فرسنگ
ها فاصله دارد.
من و تمام مردمی که این درد را داریم بی
گناهی آنها را فریاد می زنیم و از مجامع بین المللی و نهادهای حقوق بشری میخواهیم به
این امر هرچه زودتر رسیدگی کنند.
همسرابوبکرملازهی
طاهره گهرام زهی
هیچ نظری موجود نیست:
پست کردن نظر