ارتش سوریه به فرمان بشار اسد،باقدرت واعتماد به نفس
کامل درمیان شورو شوق وهلهله وشادی مردم شهرها وشهرکهای مابین مناطق حسکه ، قامشلی
، رقه وروستاهای اطراف حلب شمالی درحال حرکت است . هم اکنون ارتش
پیروزمند سوریه میدان انتشار خودرا گسترش داده بویژه درمراکز وپایگاههای نظامی
دوشهر قامشلی وحسکه مستقر گردیده وراههای کمک رسانی میان این مناطق را امن نموده
است. ارتش پیروزمند سوریه شروع به حرکت وگسترش بسوی روستاها وشهرکهای مرزی
درمنطقه شرقی را بطرف مالکیه اغاز نموده است زیرا امریکائیها درحال تخلیه مناطق
مذکور هستند وارتش سوریه باید جای خالی انها را پرکند. ازدیگر سو فعالیت
کمیته های توده ای کردها نیز که اکنون درارتش سوریه ادغام شده اند با کمک ارتش
سوریه اغاز گردیده تا بتوانند دربرابر تجاوز ارتش ترکیه ایستادگی کنند همچنین شهرک
راس العین دربرابر تجاوزوبمبارانهای مکررارتش ترکیه همچنان درحا ل مقاومت
است .
جامعۀ بین
الملل متفق القول به شکل پی در پی حملۀ نظامی به روژاوا را محکوم می کنند و
در فقدان قدرت شاهد فرار ده ها هزار کُرد از مقابل ارتش ترکیه هستند. با وجود این
هیچکس مداخله نمی کند، با توجه به این امر که شاید کشتار یگانه راه حل ممکن برای
برقراری صلح باشد، به دلیل وضعیت پیچیده ای که فرانسه به وجود آورده و به همین
گونه به دلیل ارتکاب به جنایت علیه بشریت از سوی مبارزان و غیر نظامیان کُرد.
دونالد ترامپ رئیس‌جمهور امریکا یکشنبه ششم اکتبر به رجب طیب اردوغان رئیس‌جمهور
ترکیه گفت که نیروهای نظامی امریکا در سوریه از «نیروهای دموکراتیک سوریه» که
محدوده‌ی مجزایی در امتداد بخشی از مرز ترکیه ایجاد کرده‌اند دفاع نخواهد کرد. نیروهای
دموکراتیک سوریه عمدتاً متشکل از جناح‌های کردی است که نیرویی مسلح برای دفاع از
از محدوده‌ی کردی در شمال سوریه ایجاد کرده‌اند. وقتی ایالات متحده شروع به حمله
به نیروهای دولت اسلامی (داعش) کرد، نیروهای دموکراتیک سوریه نیروی زمینی بود که
با حمایت بمب‌افکن‌های امریکایی با داعش می‌جنگید. اکنون ایالات متحده تصمیم گرفته
که به نیروهای دموکراتیک سوریه خیانت کند.
رخدادهای هفته‌های اخیر در منطقه‌ی خلیج
فارس، از سقوط پهپاد امریکایی تا حمله‌ی نظامی به تأسیسات شرکت آرامکو در عربستان
سعودی، خطر بروز جنگ در منطقه را تشدید کرده است. به موازات آن در تمامی ماه‌های
اخیر جنگ نیابتی قدرت‌های منطقه‌ای، از یمن تا لبنان و سوریه، با فرازوفرودهایی
استمرار داشته است. بازی خطرناکی که در ماه‌های اخیر در منطقه جریان داشته اکنون
به مرحله‌ی حساس‌تری رسیده است و به نظر می‌رسد علاوه بر حضور نظامی مستقیم امریکایی‌ها
در خلیج فارس، دولت امریکا با سهولت بیش‌تری قادر به ایجاد ائتلاف‌های نظامی متشکل
از کشورهای مختلف برای حضور در منطقه خواهد بود.
نویسنده: یگانه خویی
نوشته:لانوول تریبون
نویسنده:هادی قدسی
]اشاره‌ی مترجم: میل داشتم به‌اختصار به اهمیت آرای انتقادی باتومور
که از دیدگاه مارکسی، احتمالاً اصلاح‌گرایانه، مطرح کرده، اشاره کنم، ولی تشخیص آن
را به خواننده واگذار کردم. تنها توجه خواننده را به چکیده‌ی آثار و فعالیت‌های وی
در پانوشت* این ترجمه جلب می‌نمایم. ضمناً مطالب داخل قلاب افزوده‌ی من است – فریبرز
فرشیم.[
مبالغه‌آمیز نخواهد بود اگر جهانِ چند دهه‌ی گذشته را عصر سرآمدی
گفتمانِ «اسلام سیاسی» قلمداد کنیم؛ برهه‌ای از تاریخ معاصر که تحولات سیاسی و
اجتماعی در خاورمیانه و نیز بازتاب گسترده و بلاواسطه‌ی آن در برهم‌کنش‌های روابط
بین‌المللی، به نوعی حول نقش‌آفرینیِ نیروهای سیاسی اسلام‌گرا رقم خورده است. با
آن‌که در بازه‌ی زمانی فرآیند «استعمارزدایی»، با رشد جنبش سوسیالیستی و نیز
پاگرفتن جریانات مترقی و سکولار در خاورمیانه، به‌خصوص دوران شکوفایی احزاب کمونیست
و نیز قدرت‌گیری جمال عبدالناصر در مصر و گستره‌ی تاثیرات آنها، چشم‌انداز امیدبخشی
برای رهایی از چنگال سلطه‌گری امپریالیسم طلوع کرد، در مقابل اما، با تسخیر قدرت سیاسی
از سوی اسلام‌گرایان سیاسی و برنهادن دوره‌ای قهقرا و سیاه بر جامعه، و به همین سیاق
عروج قارچ‌وار فرقه‌های سیاسیِ اسلامی و جهادگرا در منطقه، به‌موازات سیاست‌های
جنگ‌افروزانه‌ی امپریالیستی و تحمیل جنگ و ویرانی، افق روشنی‌بخشِ خاورمیانه را
مجدداً تیره و تار ساختند.
نظام‌هایی که به‌دنبال تحولی سیاسی، اعم از کودتایی نظامی، جنبش یا
انقلابی سیاسی و اجتماعی، قدرت سیاسی را قبضه می‌کنند، برای مدت زمان معینی
سازوکارهای «عادی» و «جاری» سامانه‌ی زندگی اجتماعی را به تعلیق درمی‌آورند و می‌کوشند
به اعتبار مشروعیتِ خواست‌های جنبش یا به پشتوانه‌ی نیروی قهرآمیزی که کسب قدرت را
ممکن کرده‌است، اراده‌ی خود را اِعمال کنند. با این‌حال خودِ این نظام‌ها آگاه‌اند
که این مقطع زمانی، دورانی موقتی است و نهادهای آن باید به‌وسیله‌ی نهادهای
پایدار، اعم از نهادهای رژیم پیشین یا نهادهای تازه یا ترکیب و معجونی از آنها،
جایگزین شوند، به‌نحوی که مشروعیت قدرت سیاسی، که از مشروعیت نیروهای تغییردهنده
ریشه گرفته است، بتواند با نهادین‌شدن ایدئولوژیک رژیمِ تازه، حفظ شود. اینکه
مشروعیت ایدئولوژیکِ تازه با نهادهای انتخابی (مثلا پارلمان) یا نهادهای سنتی
(مذهبی، نژادی، ملی) تأمین و تضمین شود، در کارکرد آن تغییری ایجاد نمی‌کند. با
اتکا به این نهادها و این مشروعیت، رژیم سیاسی تازه به‌حالت عادی، مثلا جمهوری
پارلمانی، پادشاهی مطلقه‌ی موروثی یا خلافت و ولایتی مذهبی/الاهی، درمی‌آید. در
دوره‌ی موقتِ آغازین اِعمال زور و سرکوب معارضان و مخالفان عنصری تعیین‌کننده برای
پای‌گیری رژیم تازه است و به آن فرصت می‌دهد با تبدیل نهادهای موقتی به نهادهای
دائمی و پایدار و اتکای به آنها، به رژیمی عادی بدل شود. پس از این دوران، اِعمال
قهر علیه کسانی که نظام آنها را دشمنان خود تلقی میکند، یکی از مؤلفه‌های
ساختاریِ این نظام‌ها خواهد بود که اینک به اعتبار نهادهای مشروعیت‌بخشنده به آن،
به اعتبار «قانون اساسی»اش در عام‌ترین معنا، صورت میگیرد.
نویسنده:
پرویز صداقت
اتین بالیبار/
ترجمه‌ي احسان انصاری
ایالات متحده علاوه بر جلوگیری از صدور
منابع طبیعی ونزوئلا و ایران، فعالانه در صدد اجتناب از سقوط دلار است، موضوعی که
همان‌طور که تاریخ امپراتوری‌های قبلی نشان داده است در عرض چند سال آینده ناگزیر
است. تحریم‌ها تبلورات بوالهوسانه این رییس‌جمهور نیستند: تحریم‌ها ابزاری هستند
که برای حفظ قدرت هژمونیک در یک جهان چندقطبی که دیگر نمی‌خواهد آن وضعیت گذشته را
تحمل کند، به کار گرفته می‌شوند. هسته قلدری ایالات متحده نه عدم توافق ایدئولوژیک،
بلکه افول اقتصادی است.
نویسنده: رضا وضعی
این نیروی برگزیده یکی از پنج بازوی سپاه پاسداران جمهوری اسلامی
ایران به شمار می رود. نیروی قدس حدودا در سال 1369 و بعد از جنگ تحمیلی تاسیس شده
و در زمینه های مختلف سری و عملیاتی و نظامی انجام وظیفه می نماید. برخی از وظایف
این نیرو به شرح ذیل می باشند:
هادی قدسی
